-
1 usprawiedliw|ić
pf — usprawiedliw|iać impf Ⅰ vt 1. (wybronić) to defend- próbował usprawiedliwiać swoją nielojalność he tried to defend his disloyalty- nieznajomość przepisów nie usprawiedliwia go ignorance of the law is no excuse2. (uzasadnić) to justify- usprawiedliwione żądania/zarzuty justified demands/accusationsⅡ usprawiedliwić się — usprawiedliwiać się to excuse oneself, to justify oneself- chciał się usprawiedliwić przed nauczycielem z nieobecności na lekcji he wanted to explain his absence to the teacher- usprawiedliwiał się, gdyż czuł się winny he made excuses because he felt guiltyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliw|ić
См. также в других словарях:
usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… … Słownik języka polskiego
